In 1972 maakt Mart Smeets zijn eerste Olympische Spelen als verslaggever mee. Hij zou sindsdien elke twee jaar naar het sportevenement afreizen. Tot 2014, als hij voor het eerst in 40 jaar weer de Olympische Spelen in Nederland meemaakt. Missen doet hij het niet. “Ik vind het heel lekker dat ik er niet ben.”
Hij vertelt aan het AD: “Waarom zou ik heimwee hebben? Ik zit heerlijk op mijn gemak thuis.”
Dat hij niet in Sotsji zit, betekent niet dat hij niets meekrijgt van het evenement. “Ik volg alles. Ik kijk net zo lief naar biatlon als naar schaatsen. Ik ben niets anders dan toen ik wel verslag deed voor de Spelen.”
Tja, mag ik zeggen dat ik Mart Smeets wel ontzettend mis. Vind die uitzendingen met Henri schut nog een tikkeltje saai en kleurloos.
Natuurlijk kun je geen verslag blijven geven tot in je kist maar daarom hoef je toch niet te verdwijnen als je de leeftijd hebt bereikt waarop velen pas echt beginnen te begrijpen hoe een en ander werkt. Ik wil en kan Mart niet identificeren met Theo Koomen maar ik mis ze beiden. De wereld (in Nederland) vergrijst maar wil je op TV dan moet je fris en fruitig zijn, De grap is dat Mart fris en fruitig is maar kennelijk mag dat niet als je 67 bent.