Renata is de beste ‘hobbekok’ van Nederland

Een cruise wordt een kroes,
een kok is een kokkie, zijn vriend IJsbrand heet IJs en het gaat om
rust in de koppies. Herman den Blijker en zijn Herrie aan de Horizon,
laat in de laatste aflevering twee menu's van de finalisten proeven
door een panel om uiteindelijk tot een winnaar te komen. En trekt hier
een hele uitzending voor uit!

Door Zappen-columnist Thomas van Aalten

Neochristen, potentieel lokaas
voor kredietverstrekkers en blinde koper van reumadekens (zie mijn vorige
column) oftewel dramadocent Richard uit Zaandam, en Renata waren vorige
week genoodzaakt om het tegen Ellen op te nemen. Hors d'oeuvres werden
onder politie-escorte en per helikopter verkast naar Herman den Blijker,
die uiteindelijk Richard naar huis stuurde. Dat de week ervoor tegelijk
twee kandidaten in plaats van één kandidaat naar huis moesten, paste
dan weer helemaal in de planning. Toevallig hoor. En die politie-escorte…
kom, dat was waarschijnlijk Peter R. De Vries in een leren pak en een
beschilderde helm? Er zal wel weer een tegoedbon voor Duinrell op de
plank hebben gelegen bij RTL. 

Vandaag kon bij de familie
Van Aalten het tapijt worden losgetrokken, isolatiemateriaal geplaatst
en een nieuwe parketvloer er bovenop – compleet met lastige hoekjes,
werd de vloer met boenwas behandeld, werden twee Senseo-apparaten besteld
en geretourneerd bij de Prijstopper omdat dat een hobby van me is, kon
ik mezelf leren internetbridgen, liet ik mijn gezicht door zowel Robert
Shumacher als Henk Schiffmacher als René Shuman behandelen tot ik op
de Rijdende Rechter leek en jongleerde ik met Franse kazen en dat allemaal
tijdens de uitzending, maar ik wist nog steeds niet wie de beste 'hobbekok'
was. Hobbekok, want Herman kan geen 'hobby' zeggen. 

De ontknoping van de beste
hobbekok van Nederland duurt bij Herrie aan de Horizon lang. Heel lang.
Zou dat zijn omdat Den Blijker de namen Ellen en Renata niet kan uitspreken?
Herman, spreek luid en duidelijk. Haal die klont reuzel onder je bovenlip
vandaan. En hup, daar gaan we weer: de Frankfurter vingers van Den Blijker
pulken een brok vis open en Herman mompelt dat 'de eiwitten niet gebroken
zijn'. En: 'Het gaat om smaak.' Als dat zo is, waarom word ik dan gedwongen
mij te verdiepen in scheepvaart? Ik dacht trouwens dat alleen bejaarden
meegingen met zo'n schip. Beter ontdoe je hen van de gebitsprotheses
en koppel je hun monden aan een trechter om daarin een mousse te gieten
van tokkelroom, vleespastei en gelatine. Die zitten niet te wachten
op St. Jacobsschelpen en gegrilde groenten. Zeker niet als het hollandse
bejaarden zijn.  
 
Eindelijk, toen ik het Marokkaans-Arabisch woordenboek uit mijn hoofd
kende, en ik zo lang op een pak koffie had gezeten dat de espresso uit
mijn bilnaad liep, eindelijk kwam toen de uitslag. Dacht ik. Neen. Eerst
nog een uitgebreide reportage over een nieuw schip, compleet met woord
van de koningin en Wilhelmus. Al waren ze op een spookslot, het gaat
toch om het koken? 

Na een replica van het haar
van Matthijs van Nieuwkerk te hebben geboetseerd van een pak Tempo zakdoekjes
kwam het verlossende woord. Renata is de beste hobbekok. Ik gun het
haar met heel mijn hart. Maar de echte hobbekok van Nederland is de
Koning van de Ananasschijven, de grootmeester van de boterhamworstfiguurtjes
met ketchup, haringsalade met een halve liter koksroom, geklaarde Croma
met paprikapoeder: Robert Verweij van Life & Cooking.

Thomas van Aalten is schrijver, journalist en columnist bij Zappen. In januari verschijnt zijn nieuwe boek De Onderbreking.

Zie ook:
- Column Thomas van Aalten: Herrie aan de Horizon