De stroopkoekjes van Punselie kennen we allemaal. Het bekende oranje-bruine doosje waar die compacte, kleffe doch harde koekjes in zitten. Achter het product gaat een familiebedrijf schuil, die ondanks de enorme bekendheid moeite heeft om het hoofd boven water te houden. Dat is vanavond te zien in de 2Doc: Koekenbakker Punselie.
De fabriek die verscholen tussen de woonhuizen ligt, produceert zo’n 40.000 koekjes per uur. Het draait om Ron Punselie: zonder hem geen koekjes en dus geen omzet. Helaas schrijft het bedrijf rode cijfers en Ron wil meer rust. Drastische ingrepen zijn nodig.
Dankzij een investering van Maria Middelburg, Rons vroegere buurmeisje, en haar man, overleefde de fabriek de eerste tegenslag. Maar verdere maatregelen zijn hard nodig en drastische veranderingen worden ingezet. Er worden nieuwe eisen gesteld aan het personeel en aan de fabriek.
Het liefst zou Ron van zijn huidige fabriek een museum maken en elders een nieuwe, grote en moderne fabriek bouwen. Hij weet dat dit nu nog niet reëel is en hij gaat dan ook met een onuitputtelijk doorzettingsvermogen de werkzaamheden van alledag tegemoet. Ron probeert zijn personeel zo veel mogelijk te motiveren, want veranderingen zijn nooit leuk, maar wel noodzakelijk.
Wat een absolute held deze man. Een enorme inzet en een leven in diens van de onderneming. Ik hoop van harte dat dit bedrijf niet alleen overleeft maar ook floreert. (Holland’s grootgrutter AH zal de boel wel weer tot de laatste eurocent aan het uitknijpen zijn). Mensen, allemaal een pakje koeken bestellen in de webshop van Punselie!!
Geweldig verhaal over strijd van de koekenbakker Punselie.
Misschien moet Ron aankloppen bij Henny van der Most om zijn droom te kunnen waarmaken.
Zelden zo iets moois gezien. Wat een drive van Ron Punselie. En wat goed dat de mensen van de doorstart hem steunen en in het zadel houden. Zoals Peter zegt: koopt de klassieke Punselie via internet, of beter nog: allen naar Gouda!
erg goeie reportage. Mooi gefilmd. Onder de indruk van de volhardendheid van de heer Punselie. Vandaag bij de grootgrutter zag ik de koeken liggen. Geen twijffel aan: meegenomen en daar gaan we lekker van genieten!