Wilde ik dus consequent niets van weten, van dat programma Van Gore Hoer tot Appetijtelijke Vrouw of hoe dat programma ook mag heten. Maar onlangs werd ik toch geconfronteerd met deze gezellige RTL-familieshow. En hoe. Zat me daar een negentienjarig meisje van in de veertig, in bezit van een enorme dildo (“want ik kan ut

Je zou het haast niet verwachten maar ze bestaan toch, goede televisieprogramma’s. Het KRO-programma Bij Ons in de PC, gemaakt door Jort Kelder, is zo’n programma. Wekelijks keken er zo’n anderhalf miljoen mensen naar dit leuke staaltje Hollandsche vox populi op de zender die graag het gevoel met u wil delen. En dat aantal van

Nou hoera, een nieuw seizoen Hollands Next Top Model. Net als de meeste kijkers van weleer haak ook ik af dit seizoen. Het programma is te kijkcijferbelust geworden om nog kijkenswaardig te zijn. Was het bestaan van narcistische pubermeisjes an sich en de prima presentatie van Yfke Sturm voldoende voor een succesvol eerste seizoen, in

Twee keer in mijn leven lag ik wakker van een op handen zijnde televisie- of filmvertoning. Twee keer in mijn leven ging ik, voorafgaande aan die vertoning, er van uit dat de wereld na vertoning volstrekt anders zou zijn. Een revolutie zou plaatsvinden, fundamenten zouden worden onderuitgehaald, oude waarden zouden waardeloos blijken en het leven

Leuk idee: enkele bekende Nederlanders, met de nadruk op bekend, een ijzige vlakte insturen en dan een camera op hun verkleumde gezicht zetten. Afgewisseld met wat beelden van een kampvuurtje, le-vens-ge-vaar-lij-ke afdalingen en beklimmingen van een berg en natuurlijk samenwerking met een groepje al even bekende, met de nadruk op bekende, Vlamingen. Is dat leuk?

Willekeurige voorbijgangers in hun kont knijpen, een vliegticket kopen en tijdens de vlucht heel hard “BOM AAN BOORD!” roepen, bejaarden laten struikelen, blinden helpen oversteken en ze midden op het kruispunt laten staan, jezelf uit een boom laten vallen onder het motto “ik doe een kastanje na”, onder rokjes van meisjes graaien, Marokkaans rondhangtuig plotseling

Nog niet zo heel lang geleden zapte ik op een eenzame avond langs wat kanalen uit ons prachtige televisie-aanbod. Ik zap zelden, ik ben namelijk heel briljant en kijk uitsluitend moeilijke en diepzinnige programma’s, die u als plebs toch niet kijkt omdat u ze niet snapt, maar heel af en toe laat ik mijn afstandsbediening

Afgelopen zaterdag heb ik intens genoten van je optreden bij de speciale Deep Throat-thema uitzending van Spuiten en Slikken. Je was zo mooi aan die tafel in al je onschuld. Die prachtige blozende jubelwangetjes, die elke zondag weer meer kleur ontvangen na het prijzen van de Heere, en die trillende handjes waar die pesterige heidense

Was het eerst nog gewoon het (overigens zeer terechte) chagrijn van Peter R de Vries die langzaam het zorgvuldig opgebouwde asker van leukheid, blijheid en ultieme tolerantie van Van Nieuwkerk’s gezicht peuterde, met de recente aanklachten van Freek de Jonge en Arthur van Amerongen begint de ivoren toren van De Wereld Draait Door (DWDD) toch

Heeft uw tafel bewogen afgelopen zaterdagavond, alleen omdat u, samen met uw huisgenoten, de handen er op legde en heel hard “BEWEEG TAFEL!” dacht? Mijn tafel niet. Die deed wat tafels altijd doen: stilstaan. Terecht, want tafels kunnen niet uit zichzelf bewegen, gebonden aan de wetten van de zwaartekracht als ze zijn…

Hij zit zo diep in Den Heere dat zelfs Arie Boomsma hem al eens heeft aangeraden 40 dagen niet te bidden. Zijn geloof in God en de Heer Jezus Heiland is zo groot dat God vast een plekje rechts naast de troon voor hem heeft gereserveerd. Hij gelooft oprecht dat de aarde zesduizend jaar geleden